ညေနခင္းတစ္ခုဝယ္ ဆူညံပြက္ေလာထေနေသာ ညကလပ္တစ္ခုတြင္ ေနာင္ရဲတစ္ေယာက္ ေအးေဆးစြာ ဝီစကီ အြန္ေရာ့ခ္ ကို တစ္ငံုခ်င္း စုပ္ေနသည္။ ညေန ခပ္ေစာေစာအခ်ိန္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း လူသိပ္မစည္လွေသး။ ဒံုးခ်ပ္ခ်ပ္တီးလံုးႏွင့္အတူ ေနာင္ရဲေဘးနားတြင္ ကေနေသာ ညပ်ဳိၿဖဴမ်ားကိုလည္း စိတ္မဝင္စား၊ အေရွ႕တြင္ စကားေၿပာေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕စကားဝိုင္းထဲလည္း ဝင္မေၿပာမိ။ ႏွဳတ္ဆိတ္စြာ ဝီစကီကို အရသာခံေသာက္ေနသည္။ ေခါင္းထဲတြင္မွာေတာ့ ရီေဝေဝအေတြးမ်ားေအာက္မွာ သူခ်စ္ရတဲ့ ေကာင္မေလးအေၾကာင္းသာ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေနာင္ရဲ အရက္ေသာက္ေနရသနည္း။ အေၿဖမွာ မနက္ဖန္ညေနခင္းတြင္ သူခ်စ္ရေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ ညီအစ္ကိုပမာခ်စ္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သူ ရဲရင့္ေသြး တို႔ မဂၤလာေဆာင္ရမည္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ အေတြးေတြက အတိတ္သို႔ေနာက္ၿပန္လည္သြားသည္။ ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို အၿဖဴ၊ အမည္းလည္း မဟုတ္၊ ကာလာနဲ႔လည္း မဟုတ္ေပ။ သူတို႔ သံုးေယာက္မွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတူသြား၊ အတူလာ၊ အတူစား၊ အတူကစားခဲ့ၾကသည့္ ငယ္ေပါင္းေတြ ၿဖစ္သည္။ ၾကီးလာေတာ့လည္း တကၠသိုလ္အသီးသီး ကြဲသြားေပမယ့္ အဆက္အသြယ္မၿပတ္။ ေနာင္ရဲက ေဆးတကၠသိုလ္၊ ေကာင္မေလးက ကြန္ၿပဴတာတကၠသိုလ္၊ ရဲရင့္ေသြးက နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ပင္ သတၱိေကာင္းလွစြာ စစ္တကၠသိုလ္သို႔ ဝင္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေမြးေန႔တိုင္းတြင္ေတာ့ မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္ ဆံုတတ္ၾကသည္။ ရဲရင့္ေသြးကေတာ့ နယ္ဘက္ေတြ တာဝန္က်ေနလွ်င္ တယ္လီဖုန္းႏွင့္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းတတ္သည္။ ေကာင္မေလးႏွင့္ ရဲရင့္ေသြးက ေက်ာင္းအရင္ၿပီးေသာေၾကာင့္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အလုပ္ေတြႏွင့္ေပါ့။ ေနာင္ရဲ တစ္ေယာက္သာ ေက်ာင္းမၿပီးေသးေသာ ေက်ာင္းသားၾကီး အၿဖစ္ႏွင့္။ အားလံုးေပါင္း စာသင္ႏွစ္ ၆ ႏွစ္ ရိွေသာ ေဆးေက်ာင္းသားဘဝကို တခါတေလ မုန္းတီးတတ္လာသည္။ ဒါေတြထားပါေလ။ အဓိကအေၾကာင္းအရာကေတာ့ ရန္ကုန္တြင္ က်န္ေနရစ္ေသာ ေနာင္ရဲႏွင့္ ေကာင္မေလးက အေနပိုနီးသည္ ဟုဆိုရမည္။ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္ကေန ရင္ခုန္သံေပါင္းဖက္ကာ အေရာင္ဆိုးဘို ့ လြန္ခဲ့ေသာလ ကမွ ေနာင္ရဲ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ဘြဲ႔ရၿပီးေသာေၾကာင့္လည္း အားလပ္ေနေသာ ေနာင္ရဲအတြက္ ေကာင္မေလးကို အခ်ိန္ပိုေပးၿဖစ္သည္။ သံေယာဇဥ္ကို အေၿခခံေသာေၾကာင့္လည္း ေကာင္မေလးဆီက အေၿဖကို တစ္ပတ္အတြင္းၿပန္ရခဲ့သည္။ ေနာင္ရဲတို႔ ခ်စ္သူေတြၿဖစ္သြားတာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္။ ရဲရင့္ေသြးကိုလည္း သူ ခြင့္ရလို႔ ရန္ကုန္ၿပန္လာမွ ေၿပာရမည္ေပါ့။ ေပ်ာ္လို႔မွ အားမရေသးခင္ သတင္းဆိုးၾကီးေၾကာင့္ ၂ ေယာက္သား တုန္လွဳပ္စြာ ေၿခာက္ၿခားခဲ့ၾကသည္။ ေလာေလာလတ္လတ္ၾကီးၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဲ့ဒီေန႔ကို မွတ္မိေသးသည္။ ေနာင္ရဲအိမ္သို႔ ရဲရင့္ေသြး လာလည္ေသာ အခိုက္ၿဖစ္သည္။ “ေဟ့ေရာင္...ေနာင္ရဲ....ငါ...မင္းကို ေၿပာစရာရိွတယ္ကြ” “ဟာ.....ငါလည္း ေၿပာမလို႔ကြ...မင္းသတင္းက ဘာသတင္းလဲ....သတင္းထူးလား” “ငါ့အတြက္ေတာ့ ထူးတာေပါ့ကြ.....ငါ အရင္ေၿပာမယ္ကြာ...မင္းေနာက္မွ ေၿပာ” “ေအးပါကြာ....မင္းက အခုမွ အားလပ္တာဆိုေတာ့ မင္းကို ဦးစားေပးပါတယ္” “ဒီလိုကြ...ငါ့အေဖနဲ႔ အေမက ငါ့ကို ၾကယ္စင္ခနဲ႔ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမယ္ဆိုၿပီး စီစဥ္ေနတယ္ကြ” ဟင္.....ဒါ ေကာင္မေလး နာမည္ပဲ.......သူမ်ားေတြ ေခၚေနေသာ နာမည္၊ အေဖ အေမေပးထားေသာ နာမည္ကို မေခၚပဲ “ေကာင္မေလး” ဟုသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚခဲ့ေသာ ၾကယ္စင္ခ ဆိုေသာ ေကာင္မေလး။ ထိတ္လန္႔မွဳ၊ စိုးရိမ္မွဳကို မ်က္ႏွာတြင္ မေပၚေအာင္သာ ထိန္းထားလိုက္သည္။ “ဟ....မင္းကို အခုမွ ေၿပာတာလားကြ...ဒီေလာက္ အေရးၾကီးတာကို မင္းကို ၾကိဳေၿပာထားသင့္တာေပါ့” “ေအးကြာ...ငါလည္း တာဝန္က်ရာ နယ္ဘက္မွာဆိုေတာ့ အိမ္က ငါ့ကို အသိမေပးပဲ စီစဥ္ၾကတာတဲ့....ငယ္ငယ္ေလးထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ့လည္း ၿငင္းမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့” “မင္းဘက္ကေကာ ဘယ္လိုလဲကြ.....ေကာင္....အဲ....ၾကယ္စင္ခကို ဘယ္လိုသေဘာထားလဲ” “ဟဲဟဲ...ငါက အရင္ထဲက သူ႔ကို ခ်စ္ေနတာကြ....အခု အိမ္ကစီစဥ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့လည္း ငါဘာမွ လုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ..” “မင္းကလည္း ၿဖစ္ရေလ...” ရဲရင့္ေသြးလက္ေမာင္းကို ခပ္ပါးပါးေလး ထိုးလိုက္သည္။ “အဲ့ဒါကို ၾကယ္စင္ခေကာ သိၿပီလား...” “မေၿပာတတ္ဘူးကြ...ငါလည္း သတင္းၾကားၾကားခ်င္း မင္းဆီကို ထြက္လာတာ...အခု သူ႔အိမ္သြားဘို႔ မင္းလိုက္ခဲ့ကြာ...” “ဒါဆို ခဏေစာင့္ကြာ...ငါ အက်ၤ ီလဲလိုက္ဦးမယ္....” “ေနဦး....မင္းခုဏက ငါ့ေၿပာမယ္ဆုိတာ ဘာလဲကြ....” “ေၾသာ္...ေအး...ငါလည္း ေမ့ေတာ့မလို႔...ငါ ေက်ာင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေရွ႕ဆက္ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ မင္းအေဒၚနဲ႔ တုိင္ပင္မလို႔ကြ..” တစ္ခါမွ မစဥ္းစားဖူးေသာ အေတြးမ်ားပင္။ ရဲရင့္ေသြးရဲ႕အေဒၚက ေဆးပညာပါရဂူၾကီး တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ေနာင္ရဲကိုလည္း စာသင္ေပးဖူးေသာေၾကာင့္ပင္။ “ဘာမ်ားလဲလို႔ကြာ...မင္းအားတဲ့အခ်ိန္ေၿပာ....ငါ့အေဒၚအားတာနဲ႔ မင္းကို သူ႔ဆီေခၚသြားမယ္....ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔...မင္းနဲ႔ ခင္ေနတာပဲကို...” “ေအးပါကြာ....သူ႔တူ ပါလာေတာ့ ငါေၿပာအားပိုရိွသြားတာေပါ့ကြ....” “ေအးပါ...ၿမန္ၿမန္...ၾကယ္စင္ခ ေစာင့္ေနေတာ့မယ္....ငါ မင္းဆီကို မလာခင္ ဖုန္းၾကိဳဆက္ထားတာကြ...မင္းကိုပါ ေခၚလာမယ့္အေၾကာင္း” “မင္းကလည္း မယူရေသးဘူး....ေၾကာက္ေနၿပီ...ဟားဟား...” “မေၾကာက္ပါဘူးကြာ...ခ်စ္တာ...ဟားဟားဟား...” ေကာင္မေလးအိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ ၿခံထဲက ဒန္းေလးေပၚတြင္ ထိုင္ကာ သူတို႔ကို ေစာင္ေနေသာ အၿဖဴေရာင္ဝမ္းဆက္ ဂါဝန္ကားကားၾကီးကို ဝတ္ထားေသာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေကာင္မေလးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ရင္ထဲ နင့္ေနတာပဲ ေကာင္မေလးရယ္။ ေကာင္မေလး မ်က္ဝန္းေတြကလည္း မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းေလး ၿဖစ္ေနသည္။ ခုဏကမွ တေရးအိပ္ၿပီးကာစ မို႔လို႔ ဆိုေသာ စကားမွာလည္း ရဲရင့္ေသြးကို ေၿပာသလိုႏွင့္ ေနာင္ရဲကို ေၿပာမွန္းသိသည္။ “ကဲ...မင္းတို႔ ၂ ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေၿပာၾက...ငါ ၾကီးၾကီးကို သြားႏွုတ္ဆက္လိုက္ဦးမယ္” ဟုဆိုကာ ေကာင္မေလး အေမကို ႏွဳတ္ဆက္ရန္ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္သြားလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးအေမႏွင့္ကလည္း အတြင္းအစင္း အကုန္သိေသာေၾကာင့္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းလိုပင္။ ဘာ့ေၾကာင့္ သူ႔ကိုမွ သားမက္အၿဖစ္မေရြးတာလဲ ေနာင္ရဲသိခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း မေမးၿဖစ္ေပ။ ဟိုအေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္း၊ မိသားစုေရးရာ အေၾကာင္းတို႔ႏွင့္ပင္ စကားဝိုင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာင္ရဲကို အားနာေနဟန္၊ သနားေလဟန္ႏွင့္ စကားေၿပာေနသည္ဟု ထင္သည္။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာပင္ ေကာင္မေလးတို႔ အိမ္ထဲဝင္လာၾကသည္။ ရဲရင့္ေသြး မ်က္ႏွာကေတာ့ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးေပါ့။ သူမ်ားေတြ မၿမင္ႏိုင္ေအာင္ လက္မေထာင္ၿပသည္။ သြားၿပီေပါ့ကြာ...ဒါဆို ေကာင္မေလးက သူ႔ကို လက္ခံလိုက္သည့္ သေဘာပင္။ အေၿပာင္းအလဲၿမန္လိုက္တာ ေကာင္မေလးရယ္။ ညစာကို ေကာင္မေလးတို႔ႏွင့္ အတူစားကာ အိမ္ၿပန္လာၾကသည္။ အၿပန္ႏွဳတ္ဆက္ေတာ့ ရဲရင့္ေသြး မၿမင္ေအာင္ ဖုန္းဆက္မည္ဟု လက္ႏွင့္ ၿပသြားသည္။ ဘယ္လိုၿငင္းခ်က္ထုတ္ခ်င္တာလဲ....ဘယ္လိုေၿဖရွင္းဦးမွာလဲ....လုပ္ေပါ့ကြာ....မင္းကို ခ်စ္ေတာ့လည္း မင္းလုပ္သမွ် ေၾကနပ္ေနရမွာေပါ့။ “ဟယ္လို...ေနာင္ရဲ....မအိပ္ေသးဘူးလား...” “နင္ ဖုန္းဆက္မယ္ဆိုလို႔ ေစာင့္ေနတာေလ....” “ငါ နင့္ကို ဘယ္လိုေၿပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူးဟာ...” “အင္း...ေၿပာၾကည့္ေလ...” “ေနာင္ရဲရယ္...နင္ ငါ့ကို မရြဲ႕ပါနဲ႔....ငါ နင့္ကို တကယ္ခ်စ္တာပါ...” “ဒါဆို ဘာၿဖစ္လို႔ ရဲရင့္ေသြးနဲ႔ ယူဘို႔ သေဘာတူရတာလဲ....ရွင္းပါဦး...မမရယ္” “နင္..ငါတို႔ အိမ္အေၾကာင္းလည္း သိသားနဲ႔...သမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာမွ မလုပ္တတ္တဲ့ အေမမုဆိုးမၾကီးကို ရဲရင့္ေသြးတို႔ မိသားစုက ေစာင့္ေရွာက္လာတာေလဟာ....အခု သူ႔ အေမက ငါနဲ႔ သူ႔သားကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးခ်င္တယ္ဆိုၿပီး လာေၿပာေတာ့ ငါ့အေမက ဘာၿပန္ေၿပာရမွာလဲ...နင္နဲ႔ ခ်စ္သူေတြ ၿဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ငါ့အေမသိပါတယ္ဟာ...ဒီေန႔ နင္တို႔ၿပန္သြားေတာ့လည္း နင့္အေၾကာင္းေၿပာရွာတယ္....သူလည္း နင့္ကို သနားေပမယ့္...တစ္ဘက္ကို မလြန္ဆန္ရဲလို႔ပါတဲ့....ငါလည္း ပထမတုန္းက ငါ့အေမကို ၿငင္းပါေသးတယ္....ဒါေပမယ့္ အေမ့မ်က္ဝန္းက က်တဲ့မ်က္ရည္ကို ငါမလြန္ဆန္ရဲဘူးဟာ....အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ လက္ခံလိုက္ရတာပါ...” “နင္ ငါ့ကို ဘာ့ေၾကာင့္ ၾကိဳမေၿပာတာလဲ ေကာင္မေလးရယ္....” “ငါလည္း တေန႔ကမွ သိတာ....ငါ့စိတ္ေတြလည္း ရွဳပ္ေထြးေနလို႔ မေၿပာၿဖစ္တာပါဟာ....ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါဟာ...” “ငါ...နင့္ကို ခြင့္လႊတ္ၿပီးသား.... ေကာင္မေလး....ဒါေပမယ့္ ဆက္ခ်စ္ခြင့္ေတာ့ေပး...ငါ...နင့္ကို တအားခ်စ္တာ...” သို႔ႏွင့္ တစ္ပတ္အတြင္း မဂၤလာေဆာင္ရန္ စီစဥ္ရေတာ့လည္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္ေသာ ေနာင္ရဲကပင္ အစစအရာရာ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ရသည္။ အခ်ိန္မလင့္ေစရန္အတြက္လည္း ရဲရင့္ေသြး အိမ္မွာပင္ အိပ္လိုက္သည္။ အားလံုး ၿပီးစီးသေလာက္ၿဖစ္ေတာ့မွ မနက္ဖန္ မဂၤလာပြဲ အစီအစဥ္မ်ားကို ပြဲစီစဥ္သူက ၾကိဳေၿပာေနသည္ကို နားေထာင္ေနေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ ရဲရင့္ေသြးကို ႏွဳတ္ဆက္ကာ သူသြားေနၾကၿဖစ္ေသာ ညကလပ္သို႔ ထြက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဟန္ေဆာင္စြာ ေနႏိုင္ခဲ့ေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္ၿပဳဘို႔ေပါ့။ ထိုစဥ္ ပုခံုးကို အားပါပါ ဆြဲလွဳပ္လိုက္ေသာ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ အေတြးကမာၻထဲကေန လက္ရိွ အရက္ဝိုင္းေလးထဲသို႔ ၿပန္ေရာက္လာသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူအရမ္းခ်စ္ရေသာ ေကာင္မေလးပင္ၿဖစ္သည္။ “ေနာင္ရဲ...နင္ဘာလို႔ အရက္ေတြ ေသာက္ေနတာလဲ...” “နင္ကေကာ ဘယ္လိုၿဖစ္ၿပီး ဒီကိုလိုက္လာတာလဲ...” “ငါ နင့္ကို စိတ္မခ်လို႔ေပါ့ဟ....ရဲရင့္ေသြးအိမ္ကေန ငါၿပန္လာေတာ့ နင့္အိမ္ဖုန္းဆက္တာ ၿပန္မလာေသးဘူးတဲ့...အဲ့ဒါနဲ႔ နင္ရိွတတ္မယ့္ေနရာေတြ ငါလိုက္ရွာတာ..ေနာင္ရဲ...ငါ အခု ရဲရင့္ေသြးကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ေပမယ့္ ....ငါ နင့္ကိုခ်စ္တယ္...ဒီစကားက မေၿပာသင့္ေပမယ့္ နင့္ကို ငါ တအားခ်စ္တယ္...ငယ္ငယ္ေလးထဲက အားငယ္တတ္တဲ့ ငါ့ကို၊ ငယ္ငယ္ေလးထဲက တစ္ေယာက္ထဲ ၿဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ကို၊ သူငယ္ခ်င္းလို တစ္မ်ဳိး၊ အစ္ကိုလို တစ္ဖံု၊ ၿပဳစုခဲ့တဲ့ ယုယခဲ့တဲ့ နင့္ကို အခ်စ္ဆံုး..ငါ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေတာ့ နင္ေနပါဟာ...ငါစိတ္ခ်ရေအာင္ေတာ့ နင္ေနပါ....” “အခု ဘယ္ႏွစ္နာရီလဲ...” “၇ နာရီထိုးၿပီဟ....” ေဒါင္ခ်ာဆိုင္းေနေသာ ေခါင္းက မစဥ္းစားပဲ စကားတစ္ခြန္း လႊတ္ကနဲ ထြက္သြားသည္။ “နင္ ငါ့ကို အဲ့ေလာက္ခ်စ္ရင္ ငါနဲ႔ အခုဟိုတယ္လိုက္မလား...” မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ စကားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလး မွင္သက္ေနသည္။ အတန္ၾကာေတာ့မွ ေနာင္ရဲလက္ကို ေကာက္ဆြဲကာ အၿပင္သို႔ ေခၚထုတ္သြားသည္။ ေဘာ္ဒါေတြကိုလည္း မႏွဳတ္ဆက္ၿဖစ္ေတာ့။ ေကာင္မေလးက တကၠစီၿဖင့္ သူ႔ဆီ လိုက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ကလပ္ထဲက ထြက္ေတာ့ ကားေသာ့ကို ေနာင္ရဲ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ႏွိဳက္ယူၿပီး ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းေတာ့သည္။ ေၿပာလိုက္ေသာ စကားအတြက္ မွန္လား မွားလား ပတ္ခ်ာရိုက္ေနကာ ေကာင္မေလး ေခၚရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားသည္။ သတိထားမိခ်ိန္မွာ ဟိုတယ္အခန္းထဲသို႔ပင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ေကာင္မေလးကပင္ စကာ ေနာင္ရဲႏွဳတ္ခမ္းကို ေရငတ္ေနသူပမာ အငမ္းမရ နမ္းစုပ္ေတာ့သည္။ ႏူးညံ့လိုက္တာဗ်ာ.....ဖူးငံုငံု ႏွဳတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကေန ခ်ဳိၿမၿမ အရသာက တသက္မေမ့စရာပင္။ ႏွဳတ္ခမ္း စုပ္နမ္းေနရင္းမွပင္ ေနာင္ရဲရဲ႕ အက်ၤ ီကို ခၽြတ္ေနေတာ့သည္။ ေနာင္ရဲရဲ႕ လက္ ႏွစ္ဘက္ကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ေကာင္မေလးရဲ႕ တင္ပါးကို ပြတ္ရာမွ တဆင့္ စကပ္ကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ အၿပန္အလွန္နမ္းေနရင္းပင္ အဝတ္ေတြ အကုန္ခၽြတ္ခ်လိုက္ၾကသည္။ အကုန္ကၽြတ္က်သြားေတာ့မွ ေကာင္မေလးက ကုတင္ေပၚ အေၿပးခုန္တက္ကာ ေစာင္ၿခံဳေနသည္။ “ဘာၿဖစ္လို႔လဲကြ...” “ရွက္လို႔ေပါ့ဟာ.....ငါတို႔ ဘယ္တုန္းက အခုလိုေနဖူးလို႔လဲ....” ေနာင္ရဲလည္း ကုတင္ေပၚသို႔လိုက္သြားကာ ေကာင္မေလးၿခံဳေနေသာ ေစာင္ကို အသာမကာ ေကာင္မေလးရဲ႕ ညာဘက္ေဘးနား ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေကာင္မေလးကို ဖက္လိုက္သည္။ ဖက္လိုက္တာႏွင့္ တၿပိဳင္ထဲ ေကာင္မေလးက ေခါင္းအံုေပၚသို႔ လဲွခ်လိုက္သည္။ ဖက္ရက္သားေလး အလိုက္သင့္ လွဲခ်ၿပီးေတာ့မွ ခုဏက စတင္နမ္းစုပ္ထားေသာ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို စုုပ္ေတာ့သည္။ ညာဘက္လက္ကလည္း အလိုလို ေကာင္မေလးရဲ႕ ညီမေလးကို ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ အေမႊးေတြက ႏူးညံ့စြာၿဖင့္ ကိုင္လို႔ေကာင္းသည္။ အေပါက္ဝေနရာကို ေရာက္ေတာ့ စိုစိစိုစိ ၿဖစ္ေနတာကို ေနာင္ရဲ သတိထားမိလိုက္သည္။ နမ္းေနရာကေန လွိဳက္ေမာေနေသာ အသံႏွင့္။ “ေနာင္ရဲ...ငါ့ကို ၿမန္ၿမန္လုပ္ေတာ့ဟာ...” ေနာင္ရဲလည္း အသာထကာ လွဲေနေသာေကာင္မေလးကို ေပါင္ကားခိုင္းၿပီး ဒူးေထာင္ခိုင္းလိုက္ကာ ညီေလးကို အေပါက္ဝဆီသို႔ ထိုးထည့္ေတာ့သည္။ အေပါက္က တအားက်ဥ္းေနေသာေၾကာင့္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ မဝင္ေပ။ အတင္းထိုးထည့္ေသာအခါမွာေတာ့ အေပါက္ေခ်ာ္ကာ အေပၚသို႔ ေခ်ာ္ထြက္ေလသည္။ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ေတာ့ သူလိုက္တာကို စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနတာကို ေတြ႔ရသည္။ သို႔ႏွင့္ အားၿပန္သြင္းကာ ညီေတာ္ေမာင္ကို လက္ႏွင့္ထိန္းၿပီး အားႏွင့္ဖိခ်လိုက္သည္။ ဝင္သြားေလၿပီ။ အဆံုးထိေတာ့ မဟုတ္။ ေကာင္မေလးဆီက အံၾကိတ္ကာ “အ” ဟု ေအာ္သံၾကားလိုက္ရသည္။ ခဏေလး အသာၿငိမ္ကာ အသာေလး နည္းနည္းၿပန္ထုတ္ၿပီး ၿပန္သြင္းလိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အဆံုးထိဝင္သြားေလၿပီ။ အတြင္းထဲမွာ ခဏေလးစိမ္ေနစဥ္အတြင္း ညီမေလးက ဆြဲဆြဲညွစ္ေလေတာ့သည္။ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ဘယ္လိုမွပင္ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေအာင္ ၿဖဴပစ္ပစ္အရည္ေတြက ညီမေလးထဲကို ပန္းထြက္ေတာ့သည္။ “ေနာင္ရဲ...နင္တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူးလား...” “အင္း...နင္က ပထမဆံုးပဲ......” “ၾကည့္တာနဲ႔ သိပါတယ္ေအ.....နင္လည္း ငါ့ရဲ႕ ပထမဆံုးပါ...” “ငါလည္း ၾကည့္တာနဲ႔ သိပါတယ္ဟ....” “ဟင္....ဘယ္လိုသိ...” “ဒီမွာေလ...” ညီမေလးထဲမွ ထုတ္လိုက္ေသာ ညီေတာ္ေမာင္မွာ ေသြးအၿပည့္ေပေနသည္ကို ၿပလိုက္သည္။ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာၿပင္ကာ ၿပံဳးရယ္ရင္း... “နင္ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္....နင့္ကို ငါ ခ်စ္တယ္ဆိုတာလည္း ယံုေနာ္....ေနာက္ ငါနဲ႔ မယူရလို႔ဆိုၿပီးလည္း အရက္ေတြ မေသာက္နဲ႔...မမိုက္နဲ႔ဟာ..ေနာ္....” “အင္းပါ....နင္နဲ႔ တသက္မေပါင္းရေပမယ့္ နင့္အနားမွာ တသက္လံုး ရိွေနခြင့္ေတာ့ေပးဟာ....ေနာ္...” “အင္း...ေနာင္ရဲ......ငါ အိမ္ၿပန္ေတာ့မယ္ ၈ နာရီေတာင္ ထိုးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့....” “ငါၿပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္...” “ေက်းဇူးပါ..ေမာင္...ငါ့တသက္မွာ တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ေခၚမယ္ဆိုတဲ့ ငါ့စိတ္ကူးထဲက နာမ္စားအသံုးအႏွဳန္းပါ...နင့္တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ေခၚခဲ့မယ္..ၿပီးေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဘယ္သူမွ မေၿပာရဘူးေနာ္...ကတိေပးဟာ” “အင္းပါ...စိတ္ခ်...” ထို႔ေနာက္ ေကာင္မေလးကို အိမ္ၿပန္လိုက္ပို႔ကာ ရဲရင့္ေသြး အိမ္သို႔ၿပန္လာသည္။ “မင္းကြာ...ၾကာလိုက္တာ...ဘယ္သြားေနတာလဲ....” “ဟဲဟဲ...မေသာက္ရတာ ၾကာလို႔ သြားေသာက္တာကြ....မင္းကိုေတာ့ မနက္ဖန္မွ ႏိွပ္စက္ေတာ့မယ္....” “ဟားဟား....မင္းကေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ဘူး...ေအးပါ...ေအးပါ...မနက္ဖန္ မင္းသေဘာရိွ စား၊ ေသာက္ေပါ့....ညဘက္ တၿခားသူေတြ မပါပဲ ငါတို႔ သံုးေယာက္ထဲ ဝိုင္းဖြဲ႔ၾကတာေပါ့...” “ေအးပါ...ေနာက္ေတာ့မွ ငါ့ကို အေစာၾကီး ၿပန္လႊတ္မေနနဲ႔ဦး....” “ဟားဟားဟားဟား” ေနာက္တစ္ေန႔ မဂၤလာေဆာင္မွာ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးလွပါသည္။ ရဲရင့္ေသြးႏွင့္လည္း လိုက္ဖက္သည္ဟု ထင္သည္။ မေန႔က ကိစၥအတြက္ ေကာင္မေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရာမွ ဖိန္းတိန္႔တိန္႔ၿဖစ္ေနေပမယ့္ ၾကာေတာ့လည္း အဆင္ေၿပသြားပါသည္။ ေကာင္မေလး လမ္းေလွ်ာက္တာ မသိမသာေလး ကြတတၿဖစ္ေနသလို။ ရဲရင့္ေသြးကေတာ့ ေၿပာသြားသည္။ “ၾကယ္စင္ခတစ္ေယာက္ေတာ့ကြာ....အခုတေလာ ဝလာလို႔တဲ့...ၿပီးေတာ့ မေန႔က တစ္ညလံုး လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ေနရင္းနဲ႔ ေပါင္ရွလာတယ္တဲ့ေဟ” “ဟားဟား...ၿဖစ္ရေလ....ညက်ေတာ့မွ ေပါင္ရွတာကို ဥံဳဖြ လုပ္ေပးလိုက္ေပါ့ကြာ...” “ဟားဟားဟား” ေနာင္ရဲကို ထိုးလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလး မ်က္ေစာင္းေတြက မသိမသာၿဖစ္ေပမယ့္ စူးရွသည္။ ရင္ဘတ္ကို နင့္ကနဲပဲ။ အခ်ိန္ၾကာေသာအခါ ေယာက်္ားေလးေမြးသည္ေပါ့။ တိုက္ဆိုင္တာပဲလား။ တမင္ ရည္ရြယ္တာပဲလားေတာ့ မသိ။ ကေလး နာမည္က “ရဲရင့္ေနာင္”။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္ မွည့္ထားတာ။ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းနာမည္လည္း ပါေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ဟု သိရသည္။ အခု ေနာင္ရဲလား။ ကေလးထိန္းေနသည္။ ေသြးနီးလား ေဝးလား မသိေသာ ဒူးမနာသားေလးကိုေပါ့။ အဟက္ဟက္။ <...XXX...> အေတြးပင္လယ္ၿပာ ႏွစ္ပတ္လည္အတြက္ ေရးဖြဲ႔သီကုံးသည္။